شب است وبغض سکوت وصدای گریۀ آب            تـمـام غـصۀ عـالم نـشسته در محراب

نگــاه کن کــه بـبـیـنی چگونه می‌بارد            مـصیـبت از در و دیـوارِ خـانه ارباب

بـرای غـسـل شــب قـدر آمده امــشـب            فـقـط خدا و رسولـش به منـزل مهتاب

بــنـای زنـدگـیــش را بـه آب مـی‌شوید            الهی صبـر علی را بـه فـاطمـه دریاب

به قطره قطره سرشکش دخیل می‌بندد            بر آن ضریح کبود و شکسته و بی‌تاب

چـه آبـها کـه سراسیمه غسل می‌کردند            بـرای آن که نمـاند در آن بـدن خوناب

چه می‌رسد به علی از مرور خاطره‌ها            که ناله‌های صبورش ندارد امشب تاب